آهنگ وحید نامدار صبح سپید

واسه خدای عاشقا با نبض عشق و احساس بندگی کرد

شاید این زندگی خونه ی دل رو کرده ویرون

شده به کام ما عطر گلهای توی گلدون

به نام عشقی که چشام به هیچ خوابی ندیده

به سوی دردی که لحظه به لحظه تحمل کردنش نور امیده

از هرچی بگذریم و رد بشیم پس از نیمه ی شب صبح سپیده

همیشه بهتره غم توی این عالم نباشه

تا هرکس صبحش رو با شادی و خنده باشه

میخام رسوا کنم دلم رو این عشق زمونه

صدام عالم احساس منو به گوش این عالم می رسونه

اگه نباشه عشق دنیا پر از عاشق نمیشه

اگر ادم نباشه توی دل حرف های دل صادق نمیشه

بیا دنیا به چرخ با دل بزار خلق همین ترانه باشه

بدون عشق اگر شادی نباشه

من میخام دنیا نباشه